Wszystkie ręce na pokład!
Znajdujemy się teraz w Parku Naukowo-Technologicznym Eurocentrum, gdzie kieruję Centrum Innowacji i Kompetencji, Centrum Szkoleniowym, Laboratoriami i Obserwatorium Technologicznym. Ochroną powietrza zajmuję się od 2015 roku. Na początku była to grupa nieformalna przy Fundacji Napraw sobie miasto, później to był Katowicki Alarm Smogowy, a później Stowarzyszenie Po miasto, które powołaliśmy w 2017 roku.
Różnica między działalnością aktywistyczną a działalnością samorządową jest taka, że mamy inne narzędzia, inne instrumenty do wykorzystania i trzeba z tych narzędzi umiejętnie i dobrze korzystać. Aktywiści, żeby budować społeczną świadomość tego, czym jest smog, mogą pisać petycje, apelować, składać wnioski, skargi, występować na drogę sądową, organizować happeningi, warsztaty, zajęcia w szkołach, flash moby. Natomiast samorządowcy – radni jak ja – mają do dyspozycji takie narzędzia, jak wnioski, zapytania radnego, interpelacje i inicjatywę uchwałodawczą. Często powtarzam, że w walce ze smogiem wszystkie ręce na pokład, bo każdy z nas w tej walce ma istotną rolę do odegrania.
Robię to po prostu dla nich
Żeby skutecznie wygrać ze smogiem, potrzebne są zarówno indywidualne działania, jak i rozwiązania systemowe. Bez wątpienia potrzebujemy dzisiaj dobrze zaprojektowanej i dobrze realizowanej polityki antysmogowej zarówno na szczeblu lokalnym, regionalnym, jak i krajowym. Tylko tam, gdzie ludzie ze sobą współpracują, walka ze smogiem będzie skuteczna.
Kiedy nie było pandemii i nie było ograniczeń związanych ze spotkaniami, jechałem na ulicę Młyńską w Katowicach, gdzie jako radny brałem udział w posiedzeniach, czy to komisji, czy sesji Rady Miasta. Jeśli nie miałem żadnych obowiązków służbowych, to wtedy bardzo często po godzinach pracy ruszałem w miasto na spotkanie z mieszkańcami. Kiedy nastała pandemia COVID-19, to rozpocząłem moją działalność przez Internet – webinary, warsztaty, seminaria, konferencje na temat ekologii, ochrony klimatu, ochrony powietrza, czy sprawiedliwej transformacji – bo stwierdziłem, że to ode mnie, od mojej dzisiejszej aktywności, zależy, jakim powietrzem będą oddychać moje dzieci już za kilka lat.
Robię to po prostu dla nich, żeby żyli w lepszym środowisku, niż ja dzisiaj. To mnie bardzo motywuje do działań.
